[ดิบเถื่อนรีวิว] มหาชะนีพาทัวร์คืนวันศุกร์ 3 ทุ่ม – ตี 3 ระยะทางเดิน 9 กิโลเมตร (คนจะอ่านควรต้องมีเวลาว่างมากๆ)

    สวัสดีครับ รีวิวนี้ไม่มีภาพสวย ๆ นะครับ หวังจะหาภาพสวย ๆ ไม่มีหรอกครับเพราะขี้เกียจแต่งรูปนะ แต่จะมาเล่าการเดินทางของค่ำคืนวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2019 ให้ฟัง ตามมาเลยครับ

เริ่มกันตั้งแต่จะเรียก GRAB ใส่ PROMO เข้าไป แต่ไม่มีรถมารับสักคันครับ จุดหมายจะไปเยาวราช รอจนเขาแคนเซิ่ลไปอะ เลยตัดสินใจว่าเดินไปเรียกแท็กซี่เอาดีกว่า

รอเรียกรถแท็กซี่ที่หน้าปากซอยบ้าน สถิติ ปฏิเสธ 3 คัน รับคันที่ 4 ก็ถือว่าเป็นสถิติที่โอเคยอมรับได้ครับ

อยู่บนแท็กซี่ อยู่ ๆ ก็เปลี่ยนใจเพราะจำได้ว่า วันนั้นเห็นของกินอร่อยหลายร้านที่คอมเพล็กซ์เปิดใหม่หลายร้านด้วยกัน เลยตัดสินใจบอกพี่แท็กซี่ลงรถตรงนี้ละกันครับ ซึ่งมารู้ชื่อทีหลังว่าชื่อ สเตเดี้ยมวัน จุฬา เป็นสปอตคอมเพล็กซ์ที่ใหญ่ที่สุดในอาเซียน

เอ๊ยแต่เดี๋ยวก่อนนะ สปอร์ตคอมเพล็กหรือศูนย์รวมความอร่อย ร้านดัง ๆ หลากหลายร้าน มาเปิดอยู่ที่แห่งนี้กันเยอะมากเลยทีเดียว ละลานตาเลือกไม่ถูก น่าจะมี 10-20 ร้านอะ มาที่เดียวครบสูตรเลย (เครดิตภาพอยู่ในภาพ)

เป็นเวลาเกือบ 4 ทุ่มแล้ว ร้านรวงหลาย ๆ ร้านเริ่มจะปิด ตอนแรกจะกินหมูสะเต๊ะมิ้งโภชนา แต่หมดแล้ว เลยมาเจอร้าน “ตั้งชุ่ยเฮงโภชนา” เป็นร้านที่ขายเป็ดและห่านพะโล้เจ้าดังย่านสะพานเหลือง เลยแวะเข้าไปหาอะไรกินเสียหน่อยครับ

ป้ายราคาครับผม

สั่งเป็นเป็ดหม้อดิน 1 หม้อครับ ด้านในมีเลือดเป็ดกับคะน้า เพราะว่าไส้หมดแล้ว อดกิน

เนื้อเป็ดมีความนุ่มครับ ไม่เหม็นสาบ รสชาติเข้าเนื้อ แต่ในความนุ่มยังมีความหยุ่น ๆ ของเนื้อที่ทำให้เวลาเคี้ยวแล้วสู้ลิ้นครับ เวลากินเขาจะมีน้ำจิ้มให้จิ้มด้วยเป็นพริกน้ำส้ม

กินคู่กับเส้นหมี่ลวกครับผม เพราะบะหมี่ลวกหมด ปกติจะกินกับบะหมี่ลวก มื้อนี้หมดไปที่ประมาณ 250 บาทครับ

หลังจากนั้นเราก็หาต่อร้าน 2 ครับ เสิร์ทในแอปวงในแล้วเจอร้านที่เปิดดึกคือ “แอน ก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่” อยู่ตรงสี่แยกพลับพลาไชยครับ เราก็เดินจาก Stadium One ไปที่พลับพลาไชย

ระหว่างทางที่เดิน ก็เจอร้านหมูสะเต๊ะครับ ที่เป็นร้านอร่อยร้านหนึ่งชื่อร้าน เม้งหมูสะเต๊ะ คือถ้าไม่ใช่คนแถวนี้ อาจจะไม่มีทางเจอ เพราะร้านเป็นร้านรถเข็นเล็ก ๆ ตั้งอยู่หน้าศาลเจ้าที่ตลาดวัดดวงแขครับผม

มีหนังสือพิมพ์มาการันตีว่าอร่อยด้วยนะ ถึงจะเป็นร้านเล็ก ๆ ก็ตาม

ร้านจะมีอาเจ็กกับอาซิ้ม 2 คนแค่นั้นแหละครับ

ปิ้งหมูละนะ ตั้งเตาถ่าน ซึ่งจุดเด่นร้านนี้คือการใช้ถ่านกาจี๊คุณภาพอย่างดีมากครับ เวลากินจะได้กลิ่นสโม๊คที่ติดกับหมูสะเต๊ะ อันนี้เรื่องจริง ไม่ได้อวยครับ

ปิ้งหมูสะเต๊ะ

พร้อมเสิร์ฟ

รสชาติ : จุดเด่นของที่นี่ต้องบอกเลยครับว่า “กลิ่นสโม๊ค” ชัดเจนมาก ๆ หอม หมูมีความนุ่มครับ น้ำจิ้มทำได้ดี ร้านนี้น้ำจิ้มอร่อยครับ เครื่องแกงทำได้อย่างลงตัว ถือว่าสามารถทัดเทียมร้านดัง ๆ ได้เลยหล่ะครับ
ราคา : ไม้ละ 6 บาท 15 ไม้ + ขนมปัง 95 บาท

เดินทะลุรองเมืองเพื่อจะออกหัวลำโพงครับ ทางนี้จะเปลี่ยว ๆ หน่อยแต่ก็ไม่เปลี่ยวมากเท่าใดนัก

ระหว่างทางก็จะมีแม่ค้าส้มตำเยอะแยะมากมายหลายร้านครับ นอนกันเต็มทางเดิน

แล้วที่หัวลำโพง มีรังนกกระจาบเยอะแยะมากมาย เท่าที่เห็นเป็นสิบ ๆ รังเลยนะ แต่แปลกใจว่าไม่มีใครเด็ดรังไปเลย ปกติคนชอบเอาไปตกแต่งบ้านไม่ใช่หรอ เออ ดีเหมือนกันแฮะ

ถึงหัวลำโพงแล้วครับ เช็คอินเสียหน่อย

เจอร้านคนเยอะเลยชื่อเอี่ยมโภชนา ไม่รู้ว่าอะไรอร่อย เห็นเขาชูเมนูเนื้อหม้อไฟ แต่ไม่ใช่เป้าหมายของเรา ไว้คราวหน้าจะกลับมาลองดูนะ

หน้าปากซอยร้านเอี่ยมมีร้านนมสดอยู่ด้วยครับ

ถึงแล้วร้านแอนคั่วไก่อยู่ตรงพลับพลาไชย แต่หลายคนบอกว่าร้านในซอยอร่อยกว่า แต่มันปิดแล้ว กินร้านนี้แหละ

ประตูหน้าร้าน

พอมานั่งยังไม่ทันสั่ง เขาก็เอาซุปมะนาวดองมาให้ กลิ่นนี่โชยมาเลยว่าเป็นซุปมะนาวดองหอม ๆ

สั่ง 2 เมนู คั่วปลาหมึกกับคั่วรวมมิตรทุกอย่าง รสชาติโดยรวมอร่อยครับ เข้มข้น เส้นจะหอม ๆ กรอบ ๆ หน่อย แต่ก็ไม่กรอบมาก คือไม่กรอบเท่าเจ้าสวนมะลินะ แต่ขอติหน่อยตรงที่กุ้งยุ่ย ๆ ไม่สดครับ แล้วเพื่อนที่เขาเคยกินมาก็เจอเหมือนกัน ดังนั้นถ้าจะมากินร้านนี้คืออย่าสั่งกุ้งครับ เตือนเลย โดยอย่างอื่นโอเค สั่งได้

ประมาณเที่ยงคืน-ตี 1 สำเพ็งก็จะคร่าคร่ำไปด้วยพ่อค้า แม่ค้าที่มาหาซื้อของไปขายครับ คึกคักมาก ราคาถูกแต่ต้องซื้อเหมาโหลนะ

เดินมาเยาวราช สั่งเต้าทึงกิน คือความคลาสสิกหายไปเยอะเลยเมื่อใส่แก้วแบบนี้มา ได้น้อยลงด้วย แต่โดยรวมก็โอเคครับ เพราะราคาที่่ 40 บาท ที่อื่นแพงกว่านี้ แล้วไม่ได้เกาลัดด้วย อันนี้ได้เกาลัด

เข้าซอยเท็กซัสไปเจอร้านหอยครับ ขอลองชิมกระแทกฟันเสียหน่อย

หอยสด ๆ ครับผม

100 บาท แอดบอกเขาเองแหละขอสุกกลาง ๆ น้ำจิ้มมี 2 แบบ แบบซีฟู๊ดและแบบถั่วตัด น้ำจิ้มอร่อยครับ อร่อยมาก แอบเผ็ดเล็กน้อย แต่หอยเนี่ย คือสดนะ ตัวกลาง ๆ ค่อนไปทางเล็ก แต่น้อยมาก แพงเกินไปครับ ครั้งหน้าคงไม่กินอะ มันแพงเวอร์เกินเน่อะ

สุดท้ายแล้วแอดก็นั่งแท็กซี่จากเยาวราชมาห้าง ดองกิโฮเต้ครับ แต่ขอจบการรีวิวแค่นี้แหละ เหนื่อยละ กว่าจะได้กลับบ้านตี 3 เกือบตี 4 อะครับ